İş(te) bu kadar ?!...

pazartesiden bu yana geçen günler coook hızlıydı doğrusu...uzun süre ev yaşantısında ve hayatıma yeni katılan bebeğim ile 1 sene kadar uzun bir süre geçince meğer ne zormuş işe gelmek...iş te olmak...

garip bir durumdur son 5 gündür seyreyliyorum alemi...inanın bana müthiş tahliller sonuçlar cıkıyor ortaya...

işe gelme gitme planlarımı kendimi psiskolojik olarak hazırlayışlarımın faydasınıda gördüm aslında...sabah 6 gibi meleğimle uyanıp sonrasında hızlı bir hazırlanışla anneannemize gitmelerimiz...kızımı teslim edip koşar adımlarla arkama bakmadan evden ayrılışlarım ve iş e gelmek işte hepsi cok hızlı geçiyor...sanırım bebeğimle başbaşa geçirdiğimiz güzel 1 yılımızın cok hızlı geçtiğini söylerken işe giden bir anne olarak hayatım cok daha fazla hızlı geçicek...

şu 5 gün içinde bile akşamları kızımla kavuştuğumda onun o gün içinde bir sürü ilk i olduğunu ve kaçırdığımı fark ettiğimde içim bir cız ediyor...sonrasında yabancının değil canım annemin kollarında olduğunu düşündüğümde ferahlıyorum doğrusu.....akşamları kızımla kocaman kucaklaşıyoruz sımsıkı...sonrasında tavır alıyor küçük hanım...ilgilenmiyor gibi yapıp bir şekilde ilgiyi kendine toplamayı başarıyor afacan kızım...sonrasında gece mamasını yiyerek uyuyor meleğim... bebeğimle oynayamadan gün bitiveriyor...ve ben ev işlerine koyuluyorum...buruk bir telaş oluyor sonra kızımla vakit geçirememenin haftasonunu hasretle beklemenin sırası geliyor sonra....

yavrukuşum can kızım...ben seni cok özlüyorum buralarda...çok ca içimden geçiyor....benim ne işim var burda...neden geldim buralara bebeğimi istiyorum diyorum içimden....resimlerine bakıp sessizce ağlıyorum bazı...ancak ikimiz içinde bu tatlı ayrılığın faydalı olacağına kavuşma anlarımızın tadının bir başka olacağına eminim güzel bebeğim...

sen cansın canımdan candan ötesin şeker prensesim...çok özledim bebeğim seni çok....