20 Mart 2009 Cuma

İş(te) bu kadar ?!...


pazartesiden bu yana geçen günler coook hızlıydı doğrusu...uzun süre ev yaşantısında ve hayatıma yeni katılan bebeğim ile 1 sene kadar uzun bir süre geçince meğer ne zormuş işe gelmek...iş te olmak...
garip bir durumdur son 5 gündür seyreyliyorum alemi...inanın bana müthiş tahliller sonuçlar cıkıyor ortaya...
işe gelme gitme planlarımı kendimi psiskolojik olarak hazırlayışlarımın faydasınıda gördüm aslında...sabah 6 gibi meleğimle uyanıp sonrasında hızlı bir hazırlanışla anneannemize gitmelerimiz...kızımı teslim edip koşar adımlarla arkama bakmadan evden ayrılışlarım ve iş e gelmek işte hepsi cok hızlı geçiyor...sanırım bebeğimle başbaşa geçirdiğimiz güzel 1 yılımızın cok hızlı geçtiğini söylerken işe giden bir anne olarak hayatım cok daha fazla hızlı geçicek...
şu 5 gün içinde bile akşamları kızımla kavuştuğumda onun o gün içinde bir sürü ilk i olduğunu ve kaçırdığımı fark ettiğimde içim bir cız ediyor...sonrasında yabancının değil canım annemin kollarında olduğunu düşündüğümde ferahlıyorum doğrusu.....akşamları kızımla kocaman kucaklaşıyoruz sımsıkı...sonrasında tavır alıyor küçük hanım...ilgilenmiyor gibi yapıp bir şekilde ilgiyi kendine toplamayı başarıyor afacan kızım...sonrasında gece mamasını yiyerek uyuyor meleğim... bebeğimle oynayamadan gün bitiveriyor...ve ben ev işlerine koyuluyorum...buruk bir telaş oluyor sonra kızımla vakit geçirememenin haftasonunu hasretle beklemenin sırası geliyor sonra....
yavrukuşum can kızım...ben seni cok özlüyorum buralarda...çok ca içimden geçiyor....benim ne işim var burda...neden geldim buralara bebeğimi istiyorum diyorum içimden....resimlerine bakıp sessizce ağlıyorum bazı...ancak ikimiz içinde bu tatlı ayrılığın faydalı olacağına kavuşma anlarımızın tadının bir başka olacağına eminim güzel bebeğim...
sen cansın canımdan candan ötesin şeker prensesim...çok özledim bebeğim seni çok....

12 Mart 2009 Perşembe

çalışan anne olma vakti gelirse !? :(

Büyüyor kuzum bu ne mutluluk ne güzellik Allahım...bugünlerde daha da bir afacan oldu minik meleğim...peşinde koşuyordum şimdi uçsamda hızına yetişemiyorum yavrumun...
Doğum nedeniyle neşe ile heyecanla işimden izne ayrılalı 1 seneyi geçti...geçti ama ne hızla 
yavrucuğumun büyümesini izlerken zaman hızla akıp geçmiş. oysa kuzumla keşfedecek cok şeyimiz var daha hem de cok...geçen bir senede beraberce cok şey öğrendik bebeğim...yeni hayata birlikte başladık birlikte yol aldık...kimi zaman cok ama cok yoruldum bazen zor zamanlar geçirdim...ve cok şükür ki 1 senemizi sağlıkla huzurla mutlulukla geçirdik...İnşallah hep beraber nice nice nice sağlıklı huzurlu mutlu seneler olsun hepimize tüm anne ve bebeklerine....


O güzellik annesine yardım ediyor artık...ne zaman makineyi boşaltsam hemen bacağıma yapışıyor ya kızsammı sevinsemmi bilemiyorum...

zaten küçük hanımın sayesinde aylardır evde hiç bir çekmece dolap yerli yerinde durmuyor...parmağının sıkışması uğruna da olsa tüm çekmeceler güzelce bir karıştırılıp özene bözene teker teker dışarıya atılıyor...sonrasında anne toplarken kızmamam için masum bakışlar altında yerine yeniden tıkılıyor yeniden :))) günümüz topla ve boşaltla geçiyor anlıycağınız...
ben yatağını toparlaken yanımda oylayan bu afacan kız dolabıyla şifonyeri arasında cok dar bir mesafeye nasıl girebildiğini hala çözmesemde saniyeler içinde girmiş...daraldığını fark ettiğimde bakalım nasıl cıkacak diye beklerken ağlamaları başlayınca tabi imdada anne yetişir...
 

Güzel yavrummm...ben senden nasıl ayrılıcam kuzum...sabahları mızmız kahvaltı yapışlarını oyunlarımızı hatta uykuya dalmamak için uykuya yenik düşen kapanan gözlerini açmak için çabalayışlarını...hatta ve hatta sen uyanma diye ev işlerini parmak üstünde yapışlarımı bile özleyeceğim sanırım...gerçi akşamları kavuşacağız İnşallah...ha birde haftasonlarımız bizim yavru kuşum...cok ta dramatik olmamak lazım değilmi...
ama ne bileyim bundan sonra ilklerinin coğunu kaçıracağım farkındayım...ancak hayatımdaki en değerli insan canım annemin kollarında olacağın için ikimizde çok şanslıyız bebeğim...