17 Ocak 2018 Çarşamba

Ne desem bilemedim...


Çok olmuş yine...epey geçmiş zaman...hayatımızı yazarken bizler... buraya kelimelerim sıralanmamış bir türlü...birazcık başlayalım ucundan kıyısından o halde...bırakmamak devam etmek üzere nasipse...

Blogumun türü ne?ne desem bilemedim şimdi!?...adı konmamış bir yer burası aslında...başlangıçta ilk bebeğimin heyecanını anlarını paylaşayım dediğim sonrasında hayatımın ta kendisi olan bir yer burası...evet kimi zaman ki çoğu zaman koşturmalarımızda oluşan hüzünlerimi paylaştım ki bu kimsenin umrunda olmaz...ama yazmak istedim paylaşmak istedim tanımadığım belki de sesimin yankılandığı birileri vardır diye sadece paylaşmak hayatın ta kendisi benim blogumun adı sadece bu...
Biz bu kez en doğuya yakınız......evet cok uzaktayız gurbet biziz yine...aileden doğduğun yerden uzakta köyüstü ilçe altı bir yer burası...başlarda ürkmüştüm zor gelmişti...Ancak Rabbim darda bırakmıyor kulunu şükürler olsun...okul hastane var yeterli market imkanı da var..daha ne olsun...yerli halkı da çok iyi niyetli samimi insanlar hatta cok saf tertemiz ve inançlılar...iyi bir yer şükürler olsun...sorun yerli olmayanlarda zaten...ne arasanız var işte...
Siz de de olmuyormu can sıkıntıları...herşey güllük gülistanmı hayatınızda...hüzünlerde paylaşılmaz mı arada sırada...cok canım acıyor dünyada ki zulümlere...canı yananlara...elimizden bişey gelmeden kalıyoruz sessizce...illa dua yine dua ki....insanın "Allah'ın" varlığından haberdar olması el açıp yalvarıp kötülerin elbet bir gün ceza alacağının verdiği huzur bambaşka...edenin yanına kar kalmayacağını bilmek ne güzel ferahlıktır yüreklere...Rabbim sana sonsuz şükürler olsun...bir an bile şaşırmamıza izin verme Yarab...tut ellerimizden tüm müminlerinin... haksız bakışlardan yalanlardan kurtar masum yürekleri Yarab...bizi duasız bırakma Yarab...
Yıllar oldu gezgin bir aile olduk...Uzun süre babadan ayrı kalmışken yolcu olduk katıldık bizde...alışmak zor yaşamak daha da zor...nereye gitsen bir yabancısın hep gurbetsin adın gurbet evin gurbet...Hiç bir yere ait olmamak baş edilmesi zor bir duygu...ait olmak istiyorsun eşin dostun yürekten arkadaşın samimi komşu istiyorsun ama olmuyor herşey yavan ve tuzsuz kalıyor...tuttuğun elinde kuruyor...saf temiz yürekle sarılıyorsun her gördüğüne dostluk istiyorsun muhabbet arkadaşlık istiyorsun çünkü...hepsi yarıda kalıyor tükendiğini bildiği için kimse pekte yanaşmıyor doğrusu....kimsede bir iz bırakmadığını yüreklerinde yer edinemediğini de biliyorsun işte bunun adı yanlızlık...koca bir boşluk...önemli değil gibi olsa da hayat telaşında...ömür geçiyor bu sahnelerde yaş dayandı 40 a...en güzel çağlarının geçiştirmeli yaşıyorsun giden ömürden oluyor...elinde kalan bir kaç kırık hatıramı mükafatı hatırlanmamak mı... ya da cabalamalarının feda ettiklerinin bir yalanla yok olması mı elde kalan...
evet sitem yazısı olmuş...sitemim yüreği kötülere...merhametsizce keyfiniz sürenlere...Hepsini Rabbim biliyor ki yanlarına kalmaz bırakmaz inşAllah...Allahıma çok şükürler olsun  ki hiç darda bırakmıyor inşALLAH hiç kimseyi daraltmasın Rabbim yar ve yardımcımız olsun...
Selametle kalın...