30 Temmuz 2010 Cuma

en çok ne zoruma gidiyor biliyormusun???

Babamızla o müsait olabildikçe konuşuyoruz...tabi buna da şükür...aklımız kalbimizde beklemedeyiz...benim şeker kızımda her kızdığı durumu tüm ağlamaları babamıza bağlıyor baba gitti anne...ne zaman gelicek sorusuyla tamamlıyoruz...babamızın gidişi fikrini taaa 5 sene öncesinden kabullenmiştim oysa...ama öyle değilmiş...yaşamak....ayrı yerlerde...zormuş hem de çok zor...şükür ki kendi ailem burada destek mükemmel...ancak yine de eve giresimiz gelmiyor bizim...yüklenip valizimizi dolanıyoruz tüm sevdiklerimizi de vaktimiz geçip gidiyor...hem baba hem anayım bu ara...bir de kreş hayatımız başladı...babamız gidene kadar kreşe severek giden cimcime sonrasında ağlayarak gitmee başladı...sabahları hazırlık faslı ve evden cıkışımız cok zor...6-7 gibi erkenden kalkan kuzumu 8 de zor uyandırıyor...türlü kovalamalarla kıyafet giyiniyor apar topar cıkıyoruz evden...sonrası daha da zor ki ağlamalar eşliğinde kreşe öğretmenlerine bırakıp acelesinden işe yetişiyorum....ha birde başladık başlayalı hastalıklarımızda bitemedi bi türlü...bir sürü ilaç ve doktor değiştirdik hala ateş öksürük ve sümüğümüz devam ediyor....alışmalıydı artık desem de ben hala alışamamışken kücücük bebeğin anlamasını alışmasını nasıl beklerim ki...
bekliyoruz her an her saat...hem babamızın dönmesini...hem de müsait olup bizi arayabilmesini...olsun diyor şükürler ediyoruz sağlıkla gelmesini dilioruz elbette...sağlkla güzellikle mutlulukla gelsin kavuşmamız....

28 Temmuz 2010 Çarşamba

ey blog sahibeleri :)


Blogumu açtığımda bebeğim henüz 5 aylıktı...niyetim bebeğimin gelişimini gün gün yazmak hatıra bırakmaktı...zamanla bu hayatımıza dair tatlı tuzlu bişiyleri yazmaya başladım...garip görünsede bütün hepsi de bebeğimin hayatına birer hatıra olmayacakmıydı...kimi zaman kızdıklarımı kimi zaman tatlılıklarımızı yazdım sayfalara en çok ta yavrukuşumu tabi ki...gel zaman git zaman epey bi zaman oldu...bir çok güzel anne ve bebek dostumuz oldu bu güzel süreçte...paylaştık paylaştıkça sevinçlerimiz katlandı her birimizin...blog dünyası her birimize daha da tatlı geldi değil mi...zamanla komşu bloglara kaydık takip ettik merak ettik...sözleşir mesajlaşır olduk kimilerimiz dost oldu oyun grupları kuruldu...ihmal etmedim coğunlukla...gel gör ki iş yerimde yasaklanan blog sayfaları ve eve gelişlerimde vakitsizlikten takip edemez yorum yazamaz hatta bloguma yenilikleri yazamaz oldum...uzaktan da olsa izledim tüm sevgili anneleri ve bebekleri....ve sevildiğimizi sandık bizde...ama öyle değilmiş meğer....zaman geçtikçe fark ettim ki...güzelliklerimize ortak olan iyi dileklerini sunan bir kaç arkadaş bizim sıkıntılı durumlarımızdan kaçar olmuşlar...kaçmakla birlikte katlanamaz olmuş...şifreler kurmuşlar....oysaki bu sayfalar paylaşım değilmi....hayatta sadece mutluluklar paylaşılacaksa yada hayat sadece mutluluktan ibaret ise diyecek lafım yok....ya da bebelerimize bu sayfalarda hayatlarımızı pembe sayfalar olarak anlattığımızda cok mu mutlu olacaklar...hayatın gerçekleriyle bizim dışımızda tanıştıklarınla saçmalayıp kalmayacaklarmı...hayatımızda inişler çıkıçlar dalgalanmalar varken mutlu bir portre mi çizmeliyim.....peki siz sevgili izleyenler...mutlu fotoğraflarla sevinç çığlıkları atarken mi bizimlesiniz sadece...öyle ise biz bu kadarız...size mutlu mutlu sayfalarla yaşanan hayat dileriz.....

bizim babamız doğu görevi için yanımızda yok....kreşe de başladık...biraz da hastayız...bu aralar yanlızız....malesef ki şu aralar canımız sıkkın olduğundan mutluluk tablosunda değiliz...yorumlarla desteklemenizi de beklemeyiz...

24 Temmuz 2010 Cumartesi

deli rüzgar...



bekliyorum ya sabahı...üşürken yüreğim, gece arkadaşım...
bi gülerim bi ağlarım halime...sonra şükrederim Rabbime...
kim duyar ki sesimi...bir saran olur mu ki hasreti...hep zamana geç kalan ben değilmiydim...şimdilerin provasını bilmezmiyim evvelden...baş rol hep bende...izleyen ise hiç yok değilmiydi o vakitte de...geçer be gönlüm bu da geçer...zaman bana erken varır bi kez daha...kayar gider ellerimden hasretim...bebeğim de içinde yaşar ya herşeyi...bana teselli verirken ağlamaz ya yavru kuşum...bana inat zaman, yeterki sağlıkla geç de başka ne isterim...o bilir beni...ben nasıl sa sevdiğimi beklerim...