28 Nisan 2011 Perşembe

Yetişebilecekmiyiz Düğünümüze...

Son günlerde tatlı bir telaş var ailemizde...evimizin en küçüğü benim canım kardeşim evleniyor nasipse Haziranda...öyle bir pırıltı ki...ailede herkeste bir heyecan ve mutluluk var...tahmin edeceğiniz üzere telaşta...yetişecekmiyiz ki?
düğün söğütlü bahçede...kır düğünü olacak...her yer yemyeşil ne güzel...her detay düşünülmüş...
bi de babamız o tarihte geleceği ve hemen düğün ertesinde tatile de gideceğimiz için iki ayrı yoğunluk var şu ara bende...bir sürü laf var beynimde...şöylemi böylemi...elbiseme de karar veremedim..aslında aradığım modeli bulamadım...diktireceğim mecbur...çok işim var çok...
benim bebeğimin gelinliği hazır...çok severek aldım...alırken hem satıcı hem de müşterilerden biri aman ne gelinliği çok güzel abiyeler var çocuklar için onlardan alın desede...bence durum öyle değil...kızım sadece dayısının düğününde gelinlik giyebilir...bir başkasının düğününde abiyeyi heryerde giyebilir...ama gelinlik özel bişey özel biri için sevimli sevimli dolanacak ortalarda...hem 3 yaşındaki bi kuzunun abiye giymesi biraz garip geliyor bana...
daha çok şey var çoookkk...
Sonuç o ki...ailemizin yeni çiftine ömür boyu mutluluk diliyorum...
yeni gelinimize de HOŞGELDİN:)

Sevgiyle Mutlu Kalın...

25 Nisan 2011 Pazartesi

Ey deniz...dalgalı deniz...

açılmışız meğer...o kadar uzak olmuşum ki fark etmemişim...nasılmıyız? kuzucuk büyüyor...iyiyiz şükür...çoğu zamanımız babamızı beklemekle geçiyor...baba özlemiyle doluyuz...ama çaktırmıyoruz...hassasız biraz...oyalıyoruz beynimizi kendimizi boş işlerle karmaşık şeylerle...
zor...zor muş...yaşamayan anlayamıyormuş...dışardan bakıldığında kolay gelse de...zor...


işin içinden çıkamadığım anlar oluyor...minik bir yüreğe neden babasından ayrı kaldığını izah edemiyorum...ayrı kalmak tek sıkıntı değil üstelik merak içinde bekliyorum günlerce gecelerce...çaktırmıyorum güya...çaktırsam da başka türlü bir hırsla hüzünle geçiştiriyorum..kendimi kendimizi yanlız hissediyoruz ki...bu çok yanlış esasen..çok şükür ki anneanne ve dedemiz var üzerimize titreyip yanlız bırakmıyorlar...sımsıkıyız hamd olsun...Allahım başımızdan eksik etmesin...


bu başka bir yanlızlık...çekirdek aile olmak nasıl bişiy? eşinle dışarı çıkmak nasıl bişiy?eşinle muhabbet etmek, dertleşmek ya da dırdır etmek nasıl bişiy unuttum sanki...unuttum!


ana kız olarak çok iyi arkadaş olduk...yanlız başımıza kaldığımızda o minik yürekle tek yürek oluyoruz bi anda...beni öyle iyi anlıyor ki...hüzünlendiğimde bağrına küçücük kucağına öyle sıcacık sarıyor ki şaşırıyorum...ve ne denli şanslı olduğumu anlıyorum...kuzucuğum...tatlı bebeğim benim...hayatımın yegane armağanı...hamd olsun herşeyiyle...


ve geçecek zaman İnşallah sağlıkla...öyle umut ediyoruz...bu sefer de bize yolculuk düşecek ki...bu sefer de sevdiklerimizden annem den babam dan ayrı kalacağım...kalacağız...yollar şehirler katedeceğiz...nasip olur da tekrar ailemize sevdiklerimize kavuşursak İnşallah...sanırım o zaman yeniden doğacağız...


bilirim bu çoğu ailenin başında...eşi subay olanın gözü yolda mı olurmuş?bilemedim...hayırlısı diyelim...sağlıkla huzurla hepimiz için mutlulukla dolu olsun ömürlerimiz...ve tüm ayrı ları Allahım kavuştursun İnşallah...

sevgiyle mutlu kalın...

10 Nisan 2011 Pazar

bu ne şimdi?

blogların kapatıla olayını hala anlayabilmiş değilim...biraz kapanır açılır sanmıştım....benim bloguma hangi hakla engel konabiliyor şaşkınım....sadece evden girebiliyorum...iş yerimde hala o saçma yazı cıkmakta....bazı blogların ise hala devam ettiğini görüyorum...nasıl oluyor bana biri açıklasın diycem...dns le mi sadece...yoksa bazıları açılabiliyormu ??? çok can sıkıcı...kızımın anı defterine yapılan bir saygısızlık....