13 Aralık 2008 Cumartesi

Bakmak mı? o da ne...

Bebeğime bakmak...bakabilmek nasıl birşey sizce...?! hayatımın son 10 ayında en güzel günlerimin yanında kendimi unutmuş olarak yaşamakmı bakabilmek...bunalmak hayatının en güzel günlerini yaşarken bunalmak nasıl bişey?! sevgili kızıma yemek yedirmekten sevmeye sıra gelmemesi nasıl bişey!? evet kafam karmakarışık ve yorgunum hem de çok...bebekleri iştahlı olan anneler neden yorulurlar anlamakta güçlük çekiyorum...ne güzel ne rahatlar...ya ben...ya ben evet kendime acıyorum hemde çok...yemek konusunun bu kadar önemli olduğunu hiç düşünmemiştim oysa. çok zor...çok ama çok emek harcayıp bebeğinizin kilo almaması da cabası...türlü çeşitli aklınıza bile gelmeyecek zenginlikte mama uydurup kızıma sevdirmeye bir yemek kaşığı da olsa yesin diye başında saatlerce oturup sonra kızımla karşılıklı ağlaşmalarla biten mama saatlerimizden bize o yüce sevgimize zaman kalmaması çok zor dostlarım çok zor..her yeni günde geçicek diyorum evet geçicek benim bebeğimde yemeğini yiyecek...ama yemiyor işte yemiyor...böbrek taşımızın neden olduğu ve sık sık tekrarlayan enfeksiyonumuz iştahımızı kesiyor içimiz almıyor yemiyoruz...derdim kilo alması da değil aslında sadece gerekli olan vitaminlerini alması tek dileğim başka bir isteğim yok...bebeğime adadığım kendime ait herşeyden vazgeçtiğim ömrümün bu en güzel en mükemmel anlarında bebeğime yemek ye diyerek işkence yapmakta ömrümden yıllarımı çaldı yok oldu sanki...evet kolayca zayıfladım neden mi? bebeğimden artakalan zamanlarda yemek yemekten daha önemli işlerim oldu hep...ve bebeği aç kalmışken bir anne yemek yermi yiyebilirmi? ... dertlenesim geldi sanırım...
biraz önce kızıma omletli güzel bir kahvaltı hazırladım ve cebimde bir sürü güzel şarkım...başladık sölemeye beraber...ilk kaşık...üstümüze savruldu...sonra ikinci kaşık suratımıza yapıştı...üçüncü kaşık hiç olmadan ağlaşmaya başladık...ve biz kahvaltımızı etmiş kabul edip kalktık soframızdan...işte böyle her gün böyle...

tabi ki bu sözlerim bir dertlenmedir ancak her zamanki gibi çok şükür halimize...bebeğim cılız olmasına karşın çok şükür ki gelişimimiz hep önceden gidiyor...hamd olsun bebeğim yakında yürüycek ve bacağıma yapışcak Anneeeee bana mama ver diye...buna yürekten inanıyorummm şükrediyorum...evet bebeğime Maşallah Maşallah Maşallah hamd olsun Rabbime...


6 yorum:

gökkuşağı dedi ki...

Kim ne derse desin bebek bakmak gerçekten zor ve meşakkatli bişey canım. Hele de etrafında sana yardımcı olacak birileri yok ve tek başınaysan! Yemeğinden, banyosuna, üstü başından, çamaşırına, damlasından, alt değişimine ve bunların yanısıra bilimum ev işleri, ve yemek hazırlama derdine kadar... En nihayetinde insan yavrusu dünyada büyümesi en zor olan varlık. Canım arkadaşım önce anneler olarak biz iyi olalım ki bebeklerimize de iyi bakabilelim. Ama bu durumun uzun sürmeyeceğini en azından biraz daha büyüdüklerinde daha rahat edeceğimizi düşünüyorum. Ya en basiti konuşup dertlerini anlatabilecekler. Mesela Ayşenaz sana kalkıp anne bugün bana tavuk pişir canım tavuk yemek istiyo diyecek ya da makarna... Öyle olmasa herhalde kimse 2. çocuk işine girmezdi di mi ama? Kızına gayet de iyi bakıyorsun maşallah ikinize de ;)Öpüyorum ikinizi de kocaman....

Hülya dedi ki...

canım benim cok teşekkür ederim desteğin için...biliyorumki hepimiz için bilinmedik bir yolda zorluklara karşın mükemmel bir güzelliği yaşıyoruz. kızımın yemek yememesi inan bana çok zor 1 saat yada bir süre yemek yemek için türlü şekillere girerek hem onu hemde kendimi yormanın ardından aç kalkması beni deli ediyor...ve çok yoruyor...ayşenazımın bir gün iştahlı olup yemek isteyeceği günlerin yakın olduğunu düşünüp çok seviniyorum içten içe...İnşallah Allahım hepimizin yardımcısı olsun...ve Rabbim beterinden esirgesin korusun yavrularımızı...bisde sizi kocamannnnnnn öpüoruz...iyiki varsınız canlarım

Burcu dedi ki...

Merhaba Yağmur, bloglarda gezinirken sizin bloğa rastladım ve 10 aylık bir miniğin annesi olduğunuzu öğrendim. Ben de 10 ay 1 haftalık bir prensin annesiyim :) Ayrıca fotolara baktım da Naz hiç de zayıf bir bebek gibi görünmüyor, olsa bile ne demiller; zayıf çocuk, sağlıklı çocuk.. Sağlıklıysa yemesinin yememesinin hiç önemi yok, strese de gerek yok bence.. Demekki ona yetiyor yediği az lokmalar... Çok tatlı çok güzel bir bebek ayrıca, maşallah Allah nazarlardan korusun onu.. Sevgiler..

Hülya dedi ki...

merhaba cok teşekkür ederim ilginize...anne olmak gerçekten mükemmel birşey olmasının yanında sorumluluğu bir o kadarda zor...benim kızım yemek yemek konusunda bayağı zorluyor beni...söylediğiniz gibi sağlıklı olsun yeter çok şükürde sağlıklı yavrum...Allahım hepimizin yavrularını bağışlasın...

Pembelinin Mutfağı dedi ki...

İştahsız bebek gerçekten çok zor, Nazlı da ara ara neredeyse hiç birşey yemiyor. Aslında iştahlı da diyemem, çünkü hapur hupur birşeyi de yediğini görmedim. Benimde yemek yedirme saatlerim neredeyse savaştan çıkmışa dönüyor, her tarafımız batıyor, tükürüyor, eliyle vuruyor. of offf ancak iştahsız bebeği olanlar anlar bizi. Üstelik bugün blendırdan geçirilmiş çorbayı bile tükürdü. Pütürlü yemesini bir kenara bıraktım bugün tarihi itibariyle.

Allah yardımcımız olsun.

Bu arada çok tatlı kızın maaşallah.

Hülya dedi ki...

teşekkür ederim...Allahım hepimizin yardımcısı olsun İnşalah.beni anlayan birilerinin olması cok güzel...İnşallah biz annelerin bebekleri de iştahlı olurlarda bizlerde rahatlarız İnşallah...