Çoook uzun bir ara olmuş...hayat nasılsa hızla sürüklüyor her birimizi...günler günleri kovalarken akıp gidiyoruz zamana...yıllar önce hiç aklıma bile gelmezdi üç çocuklu bir anne olacağım...düşününce garip geliyor... İzindeyim üç senedir ev hanımlığı yaşamakta varmış nasipte...kala balıklardan dostlarımdan uzak kalışlarım hayata birazda dışardan bakmama neden olmuş...görüyorum ki kendiyle başbaşa kalan insan önce kendini sorgulamaya başlayıp değişime geçermiş demekki...Yaradanın var ettiği ne varsa hepsini sevmek daha masum gözlerle bakmak gerekirmiş herşeye... özlemler de var tabi içimde çalışmayı dostlarını samimiyeti özledim çokça... Çok saflaştım...herkesi pembe görmeye çocuklarım gibi temiz olduklarına inandım...öyle değil elbet .. Şimdi de Erzincan dayız...gelebildiğim en doğu noktadayım...farklılıklar çok sakinlik cok ...huzurlu bir yer aslında... Tek kusuru yanlızlığım...insanlardan uzağım...samimi güler yüzlü olmak yanlış anlaşılıyor buralar da da... Oysa tek istediğim bir selam bir kelam... Bilmediklerini soruşlarım karşımdakilere menfaat olarak dönüp kendini övmeye dönsede ben sessiz kalıp sabretmeliyim öğrendiğim bu...doğru olan buymuş... Kime sen iyisini desem, nevri dönercesine kendini kaybediyor küçümsüyor karşısındakini... Ne diyeyim Rabbim hepimizi doğru yoluna çevirsin hepimizi...hakkımızda en hayırlısını güzelini nasip eylesin İnşAllah...sevgiyle mutlu kalın...