Bebeğime bakmak...bakabilmek nasıl birşey sizce...?! hayatımın son 10 ayında en güzel günlerimin yanında kendimi unutmuş olarak yaşamakmı bakabilmek...bunalmak hayatının en güzel günlerini yaşarken bunalmak nasıl bişey?! sevgili kızıma yemek yedirmekten sevmeye sıra gelmemesi nasıl bişey!? evet kafam karmakarışık ve yorgunum hem de çok...bebekleri iştahlı olan anneler neden yorulurlar anlamakta güçlük çekiyorum...ne güzel ne rahatlar...ya ben...ya ben evet kendime acıyorum hemde çok...yemek konusunun bu kadar önemli olduğunu hiç düşünmemiştim oysa. çok zor...çok ama çok emek harcayıp bebeğinizin kilo almaması da cabası...türlü çeşitli aklınıza bile gelmeyecek zenginlikte mama uydurup kızıma sevdirmeye bir yemek kaşığı da olsa yesin diye başında saatlerce oturup sonra kızımla karşılıklı ağlaşmalarla biten mama saatlerimizden bize o yüce sevgimize zaman kalmaması çok zor dostlarım çok zor..her yeni günde geçicek diyorum evet geçicek benim bebeğimde yemeğini yiyecek...ama yemiyor işte yemiyor...böbrek taşımızın neden olduğu ve sık sık tekrarlayan enfeksiyonumuz iştahımızı kesiyor içimiz almıyor yemiyoruz...derdim kilo alması da değil aslında sadece gerekli olan vitaminlerini alması tek dileğim başka bir isteğim yok...bebeğime adadığım kendime ait herşeyden vazgeçtiğim ömrümün bu en güzel en mükemmel anlarında bebeğime yemek ye diyerek işkence yapmakta ömrümden yıllarımı çaldı yok oldu sanki...evet kolayca zayıfladım neden mi? bebeğimden artakalan zamanlarda yemek yemekten daha önemli işlerim oldu hep...ve bebeği aç kalmışken bir anne yemek yermi yiyebilirmi? ... dertlenesim geldi sanırım...
biraz önce kızıma omletli güzel bir kahvaltı hazırladım ve cebimde bir sürü güzel şarkım...başladık sölemeye beraber...ilk kaşık...üstümüze savruldu...sonra ikinci kaşık suratımıza yapıştı...üçüncü kaşık hiç olmadan ağlaşmaya başladık...ve biz kahvaltımızı etmiş kabul edip kalktık soframızdan...işte böyle her gün böyle...
tabi ki bu sözlerim bir dertlenmedir ancak her zamanki gibi çok şükür halimize...bebeğim cılız olmasına karşın çok şükür ki gelişimimiz hep önceden gidiyor...hamd olsun bebeğim yakında yürüycek ve bacağıma yapışcak Anneeeee bana mama ver diye...buna yürekten inanıyorummm şükrediyorum...evet bebeğime Maşallah Maşallah Maşallah hamd olsun Rabbime...
