yazasım geldi miniğime...lakin içimdekiler dökülmüyor cümlelere...
diyemiyorum ki evdeki hesap çarşıya uymadı...planlar programlar uymadı...
hayat...kader...ne dersen de nasipten ötesi yok kızım...
var çevremizde babasından 1 hafta değil 3 gün ayrı kalamayan yavrular...1 günü eşi olmadan kıpırdayamayan anneler var...1 günlük ayrılıkla zorluk yaşayan var da var...
biz aylardır babamızı görememiş olsakta sağlığına duadayız...şükürdeyiz....aylar geçipte vakit gelir diye niyetlendik ya düğüne tatile bekledik ya babamızı...gelememe ihtimali de var...yanlız kalıcaz ya yine...uzaktan bakıcaz ya babasına sarılan kuzulara ve başka sebeplere sarıp ağlıycaz ya anneye sarılıp...olsun şükür deyiz yine...bir gün sağlıkla kavuşucaz İnşallah diye...
bilmekle yaşamak farklıymış bebeğim...evet biliordum...ama seviyordum...
seviyorum daha da çok...
gel gör ki ayrı kalmak zor işmiş...kalabalıklarda yanlız kalmak cok zor...
en yakınım dediklerin seni anlamasa da bilmese de zor iş...gün gelir en güvendiğin derse geldi ağladın gitti ağladın...şaşakalırsın!anlarsın ki o kişi sana hep uzaktan bakmış seni hiç anlamamış...anlamaya bile çalışmamış...
neyse ben yine dertlendim...yakışmıyor değilmi bloguma...
blog aleminin en sulugözü benim sanki....yada en bunalımı...
ne derse desin alem...bu blog sadece yaşadığını yazar...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder