,
akşam aldım ya kuzuyu...bir sevinç bir sevinç...
dedi ki...
annem ben seni almadım ya işten... sen çok ağladın demi...?!!!
kızzz ben seni yerim diyorum...hayır yiyemezsin izin vermem diyor...
eee bi öpeyim gıdıktan o zaman diyorum...hayırrrrrr öpme beni istemem diyor...
kreşe bırakıyorum ya kendince bana ders veriyor hanfendi...
bugün akşam sohbet ettik kuzuyla...önce babamızla görüştük o ne nazlar ne cilveler...
sonra kaldı başıma mızmızlık...dedim babamıza al götür de sen bak biraz da...bizim ki atladı...
hayırrr ben burda kalmak istedim...gitmiycem ki....
yaw ben napsam bilemedim şimdi...el kadar bebe parmağında oynatıyor...bir laflar bir nazlar...
kreş yaşantımıza gelince;
kreşimiz Balgatta Akvaryum yuva...özenerek en iyisi olsun hem anneme yakın olsun hem işe giderken yol üstü olsun dedim...iyi mi iyi kreş...ortamı güzel...ve büyük...belli ki çalışanlarda iyi niyetli...isteyerek severek verdik...de 2 aya yaklaşmasına rağmen yeni yeni alışmaya başladı kuzucuk...burda bi sorun var ki...ben hala alışamadım...diğer annelere göre biraz daha fazla pimpirikliyim ben...gerçekten insanları hatta kendimi bile deli edecek derece de detaycı sıkıcı bir anneyim...eee durum böyle olunca kreş çalışanlarını da deli etmem yakındır demi...
iyiler hoşlar ama içime sinmeyen ben de alarmları çalıştıran bişiyler var...bir dedektif gibiyim güya çaktırmadan kreşi takipteyim...tam bişiy buldum diyorum fos cıkıyor...tabi bu da iyi bişiy sonuçta...bir kreşten ne beklenir ki aslında...sıcak sevgi dolu bir ortam güven değilmidir aslında istenen...eee burda hepsi mevcut....2 ay içinde kızımda gelişmeler oldu mu oldu fazlasıyla...konuşması cok cok iyi oldu Maşallah...eee kendi kendine de uyuyor...öğrendikleri de cabası tabi...de gel gelelim bizim tontiş kız, zayıflıyor...bu da bir anne için dayanılmaz bişiy tabi...
fazlasıyla hareketli ve özgür olunca bu da sonucu oluyor sanırsam....
2 ayda şunu anladım ki...kızımı hangi kreş ya da okula verirsem vereyim ki (bunun açılımı benim yanımda gözetimim ve kontrolümde olmadığı her hangi bir yer) dünyanın en iyi yeri olsa fark etmez içim rahat etmiycek....biliorum... ve kızımı kreşe her bıraktığımda,her gün biraz daha fazla onunla bir parçamı da bırakıyorum... sizce bir anne nereye kadar evladını korur kollayabilir ? İnşallah ömrümce...en iyi şekilde en güzeliyle...
bu yazı bitmez...buradan az az da olsa kreş hayatımızı ve bu süreçte bize yansıyanlardan bahsedeceğim...
sevgiyle mutlu kalın...
2 yorum:
dedektıf velı.:).aman abartma derım ogretmenı farketmısse emınım daha cok dıkkat edıyordur ama boyle durumlarda da hep sakınan goze cop batar mısalı olaylar cocukların basına gelır..ogretmenlık hayatımdan bılırım:)
canım erenin kreş hayatı başladı yaklaşık bir ay oldu. son iki gündür ağlamadan gidiyor ve gözle görülür değişikilkler oldu. ilk başta aynı duyguları senin gibi bende yaşadım. inan çok iyi bakıyorlar.içimiz rahat gönlümüz ferah olsun. öpüyorum prensesi.
Yorum Gönder