Uzun vakitler geciyorken degisir ya hersey...aslinda yaslanirken buyuruz ya aslinda oyle bir sey... Buyumeye kendime donmeye calisiyorum... Dunya donerken etrafimizda gariplesen cirkinlesen o kadar sey geciyor ki etrafimizdan， bizler kendimizi ak saniyoruz ya baslıyoruz şikayet etmeye... Acı olaylar yasanıyor her yönden her yerden...ne acılar ki göz bakamıyor，yürek dayanmıyor...elden mi gelen yok giden yok... Bu yalan dunya oyunlarıyla dönerken değişmeye kötüyle başladıysa...bize düşen sabr...şükür...tövbe... Ben değişmeliyim... Şükredebilmenin güzelliğini， sabredebilmenin selametini ，tövbe etmenin affa sığınabilmenin...dua edebilmenin nedenli büyük bir lutuf oldugunu küçücük bir nokta bile olmadıgımın farkına varmalıyım...nefs dediğimiz şey ile baş etmeyi öğrenmeliyim...değişmeliyim...ve daha yolun başına çok var...hem de çok...Rabbim yar ve yardımcımız olsun...
Selametle kalın...

Selam...

İyi ki zamanında açmışım bu bloğu. Yazmasamda geçmişe dair ne çok anı birikmiş meğer. Şimdi hatırlamadığım ama bugünümde tatlı gülüşlere bırakan o kadar ufak ayrıntılar varki...en çokta Ayşem var...ilk anneliğim...ilk aşkım...ilklerim...gençliğim var...Daha duruymuş sanki herşey...daha derin daha taze...ne keyif almışım ilk bebeğimle...herşeyiyle ince ince dantel edasıyla sarmalamışım sanki...diğer iki kuzuya pek bişey kalmamış gibi herşey daha bir pratik daha hızlı olmuş... O günlerde aklımdan hiç geçmezdi uç yavrum olacağı isimden bu kadar süre ayrı kalıp ev hanımı koduna geçeceğim...en son Gazi Üniversitesinde  bir dönemim kala yarım bıraktığım yüksek lisansını tamamlayıp bir de üstüne doktora yapacaktım...çok hevesliydim çok...şimdi yaşı 40 dayamışken çok uzak görünüyor... Olsun diyorum annelik en mükemmel okul çok büyük lütuf...Rabbime hamd olsun çok şükürler olsun...                      Ev hayatına geçiş ve bebek saflığında yaşamaya başlayınca öze dönüyorsun...çevrendekileri çok temiz sanıp çocuk gibi inanıveriyorsun... Hoş değişen sadece ben değilim dünya değişti insanlar başkalaşıp rollere sığındılar...kimi en güzeli kimi en zengini kimi sahteyi oynasa da hepimiz aynıyız... Sonumuz aynı... Neyin derdindeyiz...paylaşamadığı mız nedir... Ne sanıyoruz ki kendimizi.. Çocuk masumiyetiyle olmaya çalışmak bu kadar zor olmamalı... Zor zamanlardayız hepimizin ayrı imtihanlarını var elbet...vatanımız gibi... Rabbim hayırla güzel günler nasip etsin İnşAllah... Sevgiyle mutlu kalın...

Çoook uzun bir ara olmuş...hayat nasılsa hızla sürüklüyor her birimizi...günler günleri kovalarken akıp gidiyoruz zamana...yıllar önce hiç aklıma bile gelmezdi üç çocuklu bir anne olacağım...düşününce garip geliyor... İzindeyim üç senedir ev hanımlığı yaşamakta varmış nasipte...kala balıklardan dostlarımdan uzak kalışlarım hayata birazda dışardan bakmama neden olmuş...görüyorum ki kendiyle başbaşa kalan insan önce kendini sorgulamaya başlayıp değişime geçermiş demekki...Yaradanın var ettiği ne varsa hepsini sevmek daha masum gözlerle bakmak gerekirmiş herşeye... özlemler de var tabi içimde çalışmayı dostlarını samimiyeti özledim çokça... Çok saflaştım...herkesi pembe görmeye çocuklarım gibi temiz olduklarına inandım...öyle değil elbet .. Şimdi de Erzincan dayız...gelebildiğim en doğu noktadayım...farklılıklar çok sakinlik cok ...huzurlu bir yer aslında... Tek kusuru yanlızlığım...insanlardan uzağım...samimi güler yüzlü olmak yanlış anlaşılıyor buralar da da... Oysa tek istediğim bir selam bir kelam... Bilmediklerini soruşlarım karşımdakilere menfaat olarak dönüp kendini övmeye dönsede ben sessiz kalıp sabretmeliyim öğrendiğim bu...doğru olan buymuş... Kime sen iyisini desem, nevri dönercesine kendini kaybediyor küçümsüyor karşısındakini... Ne diyeyim Rabbim hepimizi doğru yoluna çevirsin hepimizi...hakkımızda en hayırlısını güzelini nasip eylesin İnşAllah...sevgiyle mutlu kalın...