Sakallı Dedem...

insan hiç konduramıyor...uzak tutuyor her kelamdan...bir yakının gideceğini hesap edemiyor bilemiyor...
Dedem...hakkın rahmetine kavuştu...üzgünüz...çok üzgünüm...aniden oldu...ansızın...
yaşlıydı...yaşlı olması vefatının mazereti olmazdı elbet...vakit...nefes...rızk...bu kadarmış...buraya kadarmış ömür dediğin...
daha evvelden canım anneannem ve dedemi de kaybetmiştik...hiç acısı dinmez geçmez sanmıştım da geçermiş de izi kalırmış derinden yürekten...

şimdi de dedem...
dedem için üzüldüm yandı içim ne yapar oralarda nasıl olur deyip afalladım...sonra çaresizlik... takdiri ilahi... hesaplaşmaya başlıyor insanoğlu kendiyle...ölene şimdiye kadar ne yaptığı ne yapamadığı ile ilgili...eksik yaptıkları yüzüne çarpıveriyorda kalıyorsun o dakika...daha fazla ilgilenip daha çok yanında olaydım deniyorda imkansızlık bağlıyor...ve başlıyorsun ölümü hayatı anlamaya...yaşamanın gerçeğini bir anda fark ediyorsun...körmüşsün aslında da farkına varmamışsın gibi...bugün ölecek gibi...hayatın tek manası ölmekmiş gibi...anlıyorsun ki...yaşadığın hayatta nerde nasıl olursan ol hazırlıklı olmalısın!!! hiç ölmeyecek gibi yaşarken yarın ölecek gibi vazifelerini en güzel haliyle yerine getirmelisin...ve uyanmalısın yalandan daldığın rüyalarından....

biliyorum çoğu insanın blog dünyasında hüzünlü paylaşımlara tahammülü yok asla...onlar için hayat hep pembe olduğundan anlamalarını benim hüzünlerimde paylaşımcı olmalarını asla beklemem...bekleyemem...
işte böyle ki... beni anlayan anlamayan...iç sıkıcı bulan...rahatı yerinde laylaylom yaşayan...öyle yaşamaya devam et...senden bana benden sana fayda olmaz zaten...
Hayat bu...tatlısı da var... hüzünleri de var...
Dedem için tüm kayıplarımız için dua istiyorum sizlerden...içinizden gelirse...
Allah razı olsun...canınız sağolsun...
Dileğim o dur ki...
Allahım rahmet eylesin, yattığı yer Cennet olsun İnşallah...

Allahım başka acılar vermesin bizlere...kimselere...ve Rabbim bağışlasın tüm sevdiklerimi bana...

hep mutlulukların olduğu ve paylaşıldığı güzel günler dileğimle...

bu kadar çabuk olacağını bilseydim :(

Gitti...Düldülüm...gri şimşeğim...nazlı emektarım...sevgili arabam gitti...gitti ellere...

aniden oldu...nasıl oldu anlamadım...hemen bugün...bu kadar çabuk olcağını nerden bilirdim veda edemedim ki....

baktım ardından...usulca gidiyordu...veda ediyordu sessizce biliyorum...

çok üzgünüm...çok üzüldüm...

nasıl oldu anlamadım...bu kadar çabuk olacağını tahmin etmemiştim...ve bu kadar bağlandığımı...

2 senedir bizimleydi...1 senedir hergün beraberdik...hiç üzmedi beni...ama ben ona kıydım verdim ellere...ühühühühühü :(

hakketen ya...geri verirmi acep o acemi adam...direksiyonun başına geçtiğinde nasılda içim yandıydı...adam daha direksiyonu tutmasını bilmiyor nasıl bakıcak benim kuzucuğuma...kontoğı çevirmesi bile bi acayipti...çeviremedi bağırttırdı nazlıyı...gitmek istemiyordu ya vicdansız ben kıydım arabama...verdim ellere....ühühühühühü :(

yaw ne bileyim... neden bağlanmışım ki bu kadar...2 sene kahrımızı çekti..kızımızı kolladı büyüttü...çok şükür bizi yormadı üzmedi...ondan mı desem de...insan bi hoş oluyormuş...ilkinde de böyleydi tam 1 hafta sayıklamıştım beyazımı da...bayan olmaktan mı duygusalız acep?

ne diyelim...alana hayırlı uğurlu olsun...Allah kaza bela vermesin...güle güle kullansın...(ühüühühüh ama çok özledim ben arabamı)

bu arada arabasızlık zormuş yahu...araba gerçekten bir lüks değil çok mühim bir ihtiyaç olmuş...

Huzur :)

çok şey değil dimi istediğim?

tüm sevdiklerimle sahil kasabasında sakince huzurluca yaşamayı hayal etmek...

dalıyorum bazı...

eşim yanımda yeni suladığımız çiçeklerimizle dolu bahçemiz tam da denize nazır...

ayşem koşuşturuyor ot böcek peşinde..bu ne ? diye bir sürü soru sıralıyor sahneye...

gülüşüyoruz...ardından mis gibi kahve kokuları geliyor...

gözlerimi kapatıyorum ve dalga sesleri kuş sesleri bir de sevdiklerimin sesleri birbirine

kavuşuyor...tüm sevdiklerim benimle...ayrılık yok...özlemek yok...endişe yok....

huzur değilmi...huzur...

insan başka ne ister...sağlık,huzur ve mutluluktan başka...