Ey deniz...dalgalı deniz...

açılmışız meğer...o kadar uzak olmuşum ki fark etmemişim...nasılmıyız? kuzucuk büyüyor...iyiyiz şükür...çoğu zamanımız babamızı beklemekle geçiyor...baba özlemiyle doluyuz...ama çaktırmıyoruz...hassasız biraz...oyalıyoruz beynimizi kendimizi boş işlerle karmaşık şeylerle...
zor...zor muş...yaşamayan anlayamıyormuş...dışardan bakıldığında kolay gelse de...zor...

işin içinden çıkamadığım anlar oluyor...minik bir yüreğe neden babasından ayrı kaldığını izah edemiyorum...ayrı kalmak tek sıkıntı değil üstelik merak içinde bekliyorum günlerce gecelerce...çaktırmıyorum güya...çaktırsam da başka türlü bir hırsla hüzünle geçiştiriyorum..kendimi kendimizi yanlız hissediyoruz ki...bu çok yanlış esasen..çok şükür ki anneanne ve dedemiz var üzerimize titreyip yanlız bırakmıyorlar...sımsıkıyız hamd olsun...Allahım başımızdan eksik etmesin...

bu başka bir yanlızlık...çekirdek aile olmak nasıl bişiy? eşinle dışarı çıkmak nasıl bişiy?eşinle muhabbet etmek, dertleşmek ya da dırdır etmek nasıl bişiy unuttum sanki...unuttum!

ana kız olarak çok iyi arkadaş olduk...yanlız başımıza kaldığımızda o minik yürekle tek yürek oluyoruz bi anda...beni öyle iyi anlıyor ki...hüzünlendiğimde bağrına küçücük kucağına öyle sıcacık sarıyor ki şaşırıyorum...ve ne denli şanslı olduğumu anlıyorum...kuzucuğum...tatlı bebeğim benim...hayatımın yegane armağanı...hamd olsun herşeyiyle...

ve geçecek zaman İnşallah sağlıkla...öyle umut ediyoruz...bu sefer de bize yolculuk düşecek ki...bu sefer de sevdiklerimizden annem den babam dan ayrı kalacağım...kalacağız...yollar şehirler katedeceğiz...nasip olur da tekrar ailemize sevdiklerimize kavuşursak İnşallah...sanırım o zaman yeniden doğacağız...

bilirim bu çoğu ailenin başında...eşi subay olanın gözü yolda mı olurmuş?bilemedim...hayırlısı diyelim...sağlıkla huzurla hepimiz için mutlulukla dolu olsun ömürlerimiz...ve tüm ayrı ları Allahım kavuştursun İnşallah...

sevgiyle mutlu kalın...