çalış...çalışma...zor bu sanat...

Geçiyor günler...farkında olmayarak...tadını alamayarak belki de...yorgunluk demiycem...kime desem herkes yorgun gönlü geçmiş...memnuniyetsizlik değil haşa...ama yine de hızla akan bir nehirde savrularak gidiyoruz sanki...koşturmaca bitmiyor...

sorarım size kaçımız şöyle hiç bir amaç iş v.s olmadan kafa dingin eline kahvesini alıpta tv başına geçmiştir...hiç birimiz...çalışan anne derki ben daha yogunum...ev de ki anne derki sen iş yerinde dinlenirsin ne dert edersin...öyle mi gerçekten evdeki anne daha mı cok yorulur diğerinden sanmam...en azından bebeğine doğru zamanı ayırdığı mutlaka oluyordur...ha işi de bitmiyordur kesin...13 ay evdeydim bebeğimle...çok bunalmış cok yorulmuştum ama evimdeydim sıcacık...daraldımmı özgürdüm bebeğim müsait oldukça birlikte kaçardık bir yerlere...ha işim de çoktu sorumlulukta...ancak çalışan anne olupta aynı sorumluluklar daha dar zamana sıkıştırılınca anne cok ama cok yoruluyor...eee sorumluluğu da artmıyormu sanki...işe karşı sorumlu değilmi......hele ki bin türlü insanla boğuşup türlü streslere girmiyormu? işte yoğun olmasa bile ki bu çok zor bi ihtimal sabah akşam koşuşturduktan sonra eve gittiğinde anne eş aşçı temizlikçi v.s tüm rollere bürünerek geceyi zor etmiyormu.....hele ki baba da evde değilse babaya az da olsa düşen bazı işleri de anne üstlendiyse çalışan bir annenin yorgunluğunu bir düşünün...

kendine vakit ayırması beklenirmi beklenmez elbet...ben ki uykumdan feda edip uykuyu gece 1'de kahvemi yapıp tv başına geçiyorum ve dinlendiriyorum kendimi...gerçi gece bebesinin uykuyu bölse de sabah 6,5 -7 gibi uyanmakta zorluk çeksem de bir yarım saat olsun yanlız başıma o sessizliği yaşamak bana huzur veriyor...seviyorum gece uykusuz yorgun kahve molamı.....

bunca telaşa rağmen bir sözün bir bakışın laf söz olsa da anlamayan bilmesin der gülüp geçerim halime de şükrederim bolca...hangimiz rahatız ki...hangimiz farkındayız yaşadığımızın....

sevgiyle huzurlu günler dilerim...